نوزادانی که به اندازه کافی از مادر خود محبت دیده‌اند، در هنگام بزرگسالی بهتر با استرس کنار می‌آیند.

تحقیقات دانشمندان نشان می‌دهد عشق و محبت در سال‌های اولیه زندگی کودکان تاثیرات طولانی‌مدت بسیار مثبتی روی کودکان و سلامت ذهنی آن‌ها دارد و در سنین بزرگسالی باعث آن‌ها را برای مقابله با سختی‌ها و دشواری‌های زندگی آماده می‌کند.
دانشمندان برای آن‌که به تاثیر محبت در زندگی آینده کودکان پی ببرند، شیوه تعامل مادران با آن‌ها را در 8 ماهگی بررسی کردند و تعداد دفعاتی که مادران با گرمی و صمیمیت با نوزادشان برخورد می‌کردند، آن‌ها را در آغوش می‌گرفتند یا احساسات منفی از خود نشان می‌دادند را لحاظ کردند.
اگرچه قبلا نیز تحقیقاتی در مورد تاثیر محبت مادران روی فرزندان انجام شده بود، اما در تمام آن‌ها اطلاعات بر اساس تجربه خود افراد مورد تحقیق به دست می‌آمد و شیوه و میزان محبت مادران چندان با روش علمی سنجیده نمی‌شد.
بعد از انجام این کار، دانشمندان میزان محبت مادر را به سه دسته کم، نرمال و زیاد تقسیم بندی کردند.
در نهایت این مطالعات نشان داد یک دهم مادران محبت کافی به فرزندان خود نشان نمی‌دهد، در 85 درصد موارد میزان محبت مادران در حد نرمال بود و در 6 درصد موارد نیز محبت بسیار بالا بود.
سپس زندگی این کودکان تا سن 34 سالگی مورد مطالعه قرار گرفت و محققان شیوه برخورد و واکنش آن‌ها را در موقعیت‌های مختلف استرس‌زا و دشوار تحلیل کردند.
این موقعیت‌ها شامل استرس، عصبانیت، حساسیت، ناامیدی و خصومت بود و واکنش افراد از لحاظ آن که اصلا تحت تاثیر این دشواری‌ها قرار گرفته‌اند یا این که به شدت تحت تاثیر قرار گرفته‌اند مورد ارزیابی قرار گرفت.
از این افراد هم‌چنین پرسیده شد که آیا مادرشان نسبت به آن‌ها با محبت برخورد می‌کرده است که پاسخ‌ها نیز به نوبه خود تفاوت زیادی داشت.
نتایج این تحقیقات نشان داد کودکانی که مادرشان با محبت زیاد آن‌ها را پرورش داده است بهتر می‌توانند با انواع دشواری‌ها و اضطراب‌ها کنار بیایند.
به خصوص این کودکان بهتر می‌توانند با ناامیدی کنار بیایند و کم‌تر دچار این حالت روانی می‌شوند. این در حالی است که کودکانی که به اندازه کافی از محبت مادر خود بهره مند نشده بودند در این موارد از خود ضعف نشان می‌دادند.
جوآنا ماسلکو از دانشگاه دوک که این تحقیقات را انجام داده است در این باره گفت: محبت بسیار زیاد باعث بروز ارتباط و اتصال قدرتمند بین مادر و فرزند می‌شود که این عامل در نهایت به کاهش استرس و نگرانی در سنین کودکی و بزرگسالی می‌شود.
تحقیقات قبلی هم نشان داده است صمیمیت مادر و فرزندی در دوران کودکی از احتمال ابتلا به افسردگی می‌کاهد، اعتماد به نفس را افزایش می‌دهد و قابلیت تطبیق با موقعیت‌های استرس‌زا را بهبود می‌بخشد.
دکتر ماسلکو استادیار دانشگاه دوک در ادامه گفت: این موضوع بسیار جالب است که محبت مادران در دوران کودکی حتی تا 30 سال بعد نیز تاثیر خود را روی فرزندان نشان می‌دهد.
این مطالعات نیز تائید می‌کند سال‌های اولیه زندگی تاثیر بسیار زیادی در زندگی یک فرد در آینده دارد. خاطرات یک فرد از دوران کودکی می‌تواند سیستم روانی و فیزیولوژی او را تحت تاثیر قرار دهد و ممکن است او را در برابر سختی‌ها و مشکلات مقاوم کرده و یا در مقابل او را در برابر این ناملایمات آسیب‌پذیر کند.
به این ترتیب مادران باید در مورد شیوه برخورد خود به فرزندشان در سنین بسیار پایین دقت زیادی داشته باشند. این دوران و برخوردی که کودکان از پدر و مادر خود می‌بینند ممکن است آینده آن‌ها را تغییر دهد.